Op 1 mei 2005 reden wij met onze camper de Stoombootweg uit op weg naar een nieuw avontuur! Onze Giro d’Italia was begonnen. 

Waarom een Giro d’Italia? 

Na bijna 10 jaar horeca en detailhandel was het tijd voor iets nieuws, iets anders, iets gewaagders, iets wat niet iedereen zomaar even doet. We hadden besloten een tijdje in het buitenland te gaan wonen en te gaan ondernemen. In eerdere delen is al aan de orde gekomen dat voor ons er maar 1 ‘buitenland’ was en dat was Italië. Dus geen Frankrijk, Spanje, Portugal of andere Zuid-Europese landen, nee alleen Italië. Maar welke regio het zou moeten worden hadden we nog geen idee van en daarom besloten we tot een Giro d ’Italia. We zouden van Noord naar Zuid reizen maar een pand kopen boven Rome.  

1 mei 2005, vertrek vanuit Amsterdam naar Italië 

1 mei is natuurlijk de dag na toen nog Koninginnedag en dus niet zo’n hele slimme dag om te vertrekken, vandaar dat het ook pas rond de middag werd dat iedereen en alles in de camper zat. 2 Duitse Herders en wij met alles wat we dachten nodig te hebben. Dat was in ieder geval onze Rancilio, onze Italiaanse espressomachine met piston. Deze stond op de bank in het keukentje en voordat we de Stoombootweg uitwaren lag de machine door het gewiebel op de grond bovenop onze kleine Evi. Evi was een pup van 3 maanden en nog heel klein, dat arme beestje had direct een bult op haar kop maar gaf geen krimp. Eerst maar even de dierenarts gebeld, tja, de reis begon voorspoedig. Maar volgens de dierenarts was er niets aan de hand en konden we gewoon vertrekken. Zogezegd zo gedaan. 

Na een paar honderd kilometer sorteerde JP voor om de baan richting Duitsland te nemen. Opeens klonk er een grote knal en begon de camper te slingeren. JP kreeg hem gelukkig weer onder controle en we bleken een lekke band te hebben. Langs de weg een nieuwe band er onder gezet, pffff wat een avontuur. De eerste dag kwamen we niet verder dan Keulen waar we hebben overnacht op een camping. We dachten wel, als dit ons tempo blijft dan komen we nooit in Italië. 

Op naar Piëmont via de Dolomieten 

De volgende dag zijn we doorgereden naar Innsbruck, want de eerste stop die we wilden maken in Italië waren de Dolomieten. We gingen hier jaarlijks naartoe voor de wintersport en waren verliefd geworden op deze streek. Toch zijn we hier niet blijven hangen, we kwamen al snel tot de conclusie dat we de bergen prachtig vinden om te skiën maar niet om er altijd te wonen. Dus besloten we door te rijden naar Piëmonte. Eerder vertelde ik al dat we naar de Second Home Beurs waren geweest om ons te oriënteren op de verschillende regio’s. Daar waren we ook Theo en Maaike tegengekomen. Zij woonden al in Piëmonte en hadden een kleine camping. En daar hebben we een aantal nachten gelogeerd en hun uiteraard het hemd van het lijf gevraagd over ‘emigreren’ naar Italië. 

Vanuit Ponti waar Theo en Maaike overigens nog steeds wonen hebben we een aantal panden bekeken met een makelaar. En hoe dat ging daar gaat de volgende blog over!