15 januari 2006 begon ons echte avontuur in Italië (Piëmonte) Toen stapten we in onze Hyundai Terracan met onze 2 honden Bella en Evi, onze kater Okje en 10tallen dozen met spullen voor het begin van ons nieuwe leven.

We kwamen in de avond aan en het was echt heel koud. Een tip voor iedereen die eraan denkt om te gaan emigreren naar Italië, doe dat in het voorjaar, niet in de winter! Na een pizza in Acqui Terme kwamen we aan bij onze boerderij en zijn we in onze slaapzak gekropen maar het was echt afzien. Het was zo ontzettend koud in het huis. Het leek wel een grote diepvries. Na een onrustige nacht ’s ochtends eerst de kachel aangemaakt. Er was natuurlijk geen CV, alleen een houtkachel in de keuken. En de keuken werd ons volledige huis, met een bank, een eettafel, een tv, een aanrecht met wasbak, een fornuis met oven op een gasfles, een houtkachel en de tafel is ook ons kantoor. En dit allemaal op 40m2 met 2 Duitse herders en een kat. Dit bleek ons huis te zijn voor de komende 2 jaar!

Iedere ochtend gingen we vroeg uit bed, kachel aanmaken, naar de bakker en dan aan de klus. De eerste maand hebben we het hele huis leeggehaald. Alles stond er nog in, van kasten met kleding tot bedden, stoelen, tafels, we hebben zelfs fotoboeken gevonden. Nadat alles leeg was en naar de stort was gebracht hebben we alles schoongemaakt en het huis echt van ons gemaakt.

Tevens hebben we alle fruitbomen gesnoeid en heel veel hout gezaagd voor de houtkachel. Die was trouwens lek, dus na een paar weken in de rook te hebben gezeten, hebben we een nieuwe kachel gekocht op de markt.

Zoals gezegd was het heel koud de eerste maanden. We konden regelmatig niet douchen omdat alle leidingen bevroren waren. JP had wel een boilertje opgehangen maar met bevroren leidingen deed die het natuurlijk ook niet. We kookten dan water op de kachel en gingen in ons badje (er was een badkamertje met een bejaardenbad, zo’n half badje met een zitting). Iedere avond was het de vraag wie er als eerste ging, want ons keukentje was de enige ruimte die verwarmd was en dus was de wandeling naar de badkamer echt een drama, zooo ontzettend koud.

We zijn bijna direct begonnen met het uitgraven van wat nu onze woonkamer is. Dit was een oude wijnkelder en veel te ondiep om aan de wooneisen te voldoen. Dus dat betekende graven. Iedere dag zo’n 50 tot 75 kruiwagens met grond en stenen naar buiten rijden. Stenen op maat sorteren want die gebruikten we later weer om te bouwen. De kelder was zo’n 1.50 hoog en moest naar minimaal 2.75m. Dat waren heel veel kruiwagens!

In februari 2005 waren de Olympische winterspelen in Turijn en daar zijn we natuurlijk naartoe geweest. We konden nog kaartjes krijgen voor de 1000meter mannen en zagen Erben Wennemars brons winnen met de Koninklijke familie op de tribunes vlak achter ons. ’s Avonds ook het feest meegemaakt van de huldiging van Erben in het Heineken Holland House.

Internet hadden we niet in die beginmaanden. Dat kunnen we ons nu niet voorstellen maar in die tijd was dat nog niet zo normaal als nu. In Acqui Terme was een internetwinkel waar we 1x in de week naar toe gingen om onze mail te checken. Nu ondenkbaar, toen heel gewoon. We hadden wel een mobiele telefoon, maar niet altijd bereik.  Wel hadden we een schotel op het dak voor de tv. Er stond nog een oude tv in het huis en daar keken we ’s avonds lekker Nederlandse tv op. Het contact met de familie en vrienden ging via de telefoon of middels brieven. Ja echt, honderden brieven heb ik geschreven en gekregen.

Ons huis in Amsterdam hielden we aan en werd verhuurd. We hadden afgesproken dat we het eerst een jaar zouden proberen en daarna zouden besluiten of we zouden blijven in Italië. Maar na een aantal maanden wisten we het al zeker, we gingen niet meer terug. De vrijheid, het Italiaanse leven, het buitenleven, het beviel ons vanaf dag 1.