Wekelijks, wanneer wij met onze gasten aan tafel zitten te genieten van het goede Piemontese eten en drinken, wordt ons de vraag gesteld hoe wij hier nou terecht zijn gekomen. En dat is een heel verhaal. Een verhaal dat al in 1986 is begonnen. Het is ook een heel mooi en boeiend verhaal en daarom dacht ik misschien is het wel leuk om alles eens op te schrijven. Hoe wij elkaar hebben ontmoet, hoe wij uiteindelijk het ondernemerschap zijn ingerold en waarom we besloten om te verhuizen naar Italië. Dus lees mee en ‘huiver’.

Kleine side note: de komende maanden zullen we meer delen over onze reis- en ervaringen m.b.t. het ondernemerschap, de vrijetijdssector en de keuze voor het buitenland. Heb jij specifieke vragen waar je meer over wilt weten? Laat het ons dan vooral weten. Alle input is meer dan welkom.

Veel leesplezier!

Zomer 1986

We ontmoetten elkaar tijdens de Wieringer kermis in Hippolytushoef, zoals heel veel stellen in die tijd. De kermis was het helemaal, tenminste als je van feesten houdt en blijkbaar vonden we dat allebei want we kwamen elkaar iedere dag tegen. Pas op de laatste avond durfde ik JP aan te spreken en heeft hij me naar huis gebracht. De week erop belde hij mij (gewoon nog via de huistelefoon, ik had hem het nummer op een briefje meegegeven) en gingen we voor de eerste keer samen uit. We raakten aan de praat en zijn eigenlijk nooit meer gestopt. Tot zover onze ontmoeting….

Studeren en onze eerste baan, 1987-1991

In 1987 deden we allebei eindexamen.  Ik van het VWO en JP van de MTS. Na de zomer gingen we studeren, ik Europese Studies aan de UvA en JP computertechniek aan de HTS in Alkmaar. We zagen elkaar iedere woensdag in Amsterdam en in het weekend weer op Wieringen waar we beide vandaan komen. In 4 jaar tijd volbrachten we onze studie en in 1991 gingen we beide voor de eerste keer aan het werk bij een baas. Ik als beleidsmedewerker bij het Productschap voor Vis in Rijswijk, JP werd IT-er bij Shell Nederland, ook in Rijswijk. Puur toeval, maar wel heel fijn dat we dagelijks samen van Amsterdam naar Rijswijk konden rijden. Want inmiddels woonden we samen in Amsterdam.

Van eerste baan via het WK voetbal naar Italië

Nu wordt het een beetje ingewikkeld, want onze beslissing om te kiezen voor het ondernemerschap en als gevolg daarvan uiteindelijk in Italië te belanden, heeft alles met voetbal te maken. En dat begon al in 1990.

Wij zijn echte voetbalfans en met name van het Nederlands elftal. Ik ging al heel jong met mijn vader naar de Kuip om het Nederlands elftal te zien spelen. Later bleek dat JP ook altijd met zijn vader naar dit soort kwalificatiewedstrijden ging en ook altijd naar wedstrijden van AZ in de Alkmaarderhout. In 1988 werden we voor de eerste keer Europees kampioen, wat een ontlading was dat zeg, geweldig! En in 1990 werd het WK gespeeld in..jawel, Italië! We zouden dus ook wel even wereldkampioen worden. En wij wilden ernaartoe!

In die tijd studeerden we nog en we hadden niet heel veel te besteden, maar we hadden wel kaartjes voor alle wedstrijden. Dat kwam omdat we al zoveel jaar naar het Nederlands elftal gingen. Op een ochtend hebben we een rugzak omgedaan en zijn we aan de A7 bij Den Oever langs de snelweg gaan staan. Om een lang verhaal kort te maken, binnen 3 dagen zaten wij in Italië! En wat hebben we geweldige mooie momenten meegemaakt tijdens deze reis van 3 weken. We werden uitgenodigd door Italianen om te blijven eten. We mochten blijven slapen, we kregen een keer een lift en deze man nam ons mee naar het San Siro in Milaan. Een onvergetelijke reis waar het fundament voor onze liefde voor Italië was gelegd. Toen is het zaadje geplant, dat als wij ooit naar het buitenland zouden gaan om te werken of wonen, dat alleen maar Italië zou kunnen zijn. Zover de link van voetbal, Italië en ondernemerschap. Onze 3 liefdes.

In de volgende blog gaan we verder met weer een WK voetbal, nu die van 1994, die bepalend is geweest voor onze keuze om ondernemer te worden.

1994, de beslissing om voor onszelf te gaan beginnen

En het was wederom een WK dat onze levensloop heeft bepaald. Namelijk het WK van 1994 in Amerika. Bijna 4 weken hebben we met de Greyhound bus door Amerika getoerd, van New York naar Washington, naar Orlando, Tampa, door Dessert Valley naar New Orleans, Dallas, Flagstaff en de Grand Canyon, om uiteindelijk in Los Angelos te eindigen. Hier zagen we op tv de halve finale tegen Brazilië. Helaas verloren we die ook maar deze reis heeft ons doen beslissen dat we niet teruggingen naar een 9 to 5 job. De vrijheid die we hebben ervaren, de beslissingen die we steeds moesten nemen, het niet in een keurslijf zitten, we vonden het prachtig. En we hadden de tijd om tijdens die reis hier eindeloos over te praten. Toen we thuiskwamen in Amsterdam en maandag weer naar kantoor moesten was de beslissing eigenlijk al genomen. Maar zoiets neemt tijd en een goed plan.

Wij zijn Wieringers!

Nog even terug naar onze afkomst om zo direct de keuze die we hebben gemaakt om een eigen viswinkel c.q. restaurant te beginnen, een beetje begrijpelijker te maken. Eerder vertelde ik al dat we beide van Wieringen komen. Wieringen is een voormalig eiland in de Zuiderzee en was tot 1924 een eiland zoals Urk, Schokland en Marken. In 1924 was de Korte Afsluitdijk gereed, een dijk van Wieringen naar Ewijcksluis waardoor Wieringen aan het vasteland kwam te liggen. Het werd een schiereiland. En nadat in 1932 de Afsluitdijk klaar was, was Wieringen definitief geen eiland meer.

De Wieringers waren voornamelijk boeren en vissers en ik kwam uit een vissersfamilie. Mijn vader had samen met zijn broer een viskotter, de WR 69. Hij viste op garnalen en platvis en later met de tweede WR 69 ook op rondvis. Zowel op de Waddenzee als de Noordzee. De kotter voer uit op zondagavond en was vrijdagochtend weer thuis met als het goed was een ruim vol verse vis. Ik vond het prachtig die kotter. Zodra hij in de haven lag was ik aan boord. En ik weet bijna zeker dat als ik een jongen was geweest, ik nu nog op de Noordzee had gevaren. Als kind zei ik al, als ik dan niet naar zee kan, dan wil ik vis verkopen, een eigen viswinkel. En zo is het uiteindelijk gegaan.

JP had net als ik een sterke drang naar het zelfstandig ondernemen. En toen we in 1994 terugkwamen uit Amerika hebben we besloten dat we een eigen viswinkel wilden openen. Maar dan wel een mooie moderne winkel met een stuk horeca erbij. Want, zo hadden wij bedacht, als je naar de winkel gaat dan doe je dat in de ochtend of in de namiddag. En als je lekker een visje wilt eten doe je dat tussen de middag en ’s avonds. We vonden wel dat we in ieder geval zoveel mogelijk kennis moesten vergaren en dus zouden moeten gaan praten met ondernemers uit de visdetailhandel.

Kennis vergaren over visdetailhandel

En liet ik nu precies op de goede plek zitten bij het Productschap voor Vis. Het Productschap voor Vis representeert de gehele visketen. Dus van aanvoer (visserij) tot handel (kopers van de vis) tot detailhandel (verkopers van vis in de winkel) JP en ik spraken langdurig met Margaret Huijbers, zij was Hoofd Detailhandel. Via haar zijn we in contact gekomen met een aantal baanbrekende ondernemers in de visdetailhandel.

Ook zijn we beide weer in opleiding gegaan want in die tijd bestond het Vakbekwaamheids Diploma Visdetailhandel nog. Met andere woorden, je moest een vakdiploma halen om vis te mogen verkopen. Die opleiding heb ik gedaan in Katwijk als ik klaar was met mijn werk bij het Productschap. Katwijk lag lekker dichtbij Rijswijk dus dat kwam goed uit. Hier heb ik alles geleerd over vis, tot fileren aan toe. Een prachtige mooie interessante opleiding waar ik met heel veel plezier aan terugdenk. JP deed in de tussen tijd de cursus Middenstand in Amsterdam. Want voor het openen van een bedrijf was destijds je middenstandsdiploma verplicht.

En in de weekenden werkten we mee bij verschillende viswinkels in Nederland, zoals bij Simonis in Scheveningen, bij Henk Schoorl in IJmuiden, bij Co Beekwilder in Veghel, bij Maarten van Santvoort in Oss en bij Gert en Victor de Visscher in Uden. Wat een praktijkervaring hebben we daar op gedaan!

Uiteindelijk hebben we ervoor gekozen om in zee te gaan met Gert de Visscher. Hij had inmiddels een tiental winkels en wilde verder met het integreren van horeca in deze winkels. Hij bedacht een franchiseformule en wij openden in 1995 onze eerste viswinkel annex visrestaurant in het centrum van Zwolle. 

Zie hieronder een leuk krantenartikel nog uit die tijd. Voor degene die het leuk vinden, nog wat extra leesmateriaal. Blijft toch speciaal.. <3

En daar gaat de volgende blog over!