| Datum: Dinsdag 10 Februari 2009 | |
|
Nou, daar zijn ze dan eindelijk weer hoor. We waren weer een weekje naar Nederland. Inkopen doen en…..Ger had een aantal sollicitatiegesprekken. Tja, na 3 jaar Piemontees platteland werd het weer eens tijd om aan het “echte” arbeidsproces mee te doen. Dus ik verblijf op dit moment lekker in Amsterdam in ons eigen huis (de huurder is er 1 februari uitgegaan) en JP werkt zich suf in Piemonte. Niet een echt geweldige oplossing, maar wel een goede! Als alles gaat zoals gepland kan ik volgende week of die week daarop beginnen. Ik hou jullie op de hoogte over het hoe en wat. Wat natuurlijk direct tegenvalt hier in Nederland is het weer. JP belde dat het heerlijk zonnig weer is in Piemonte, terwijl het hier regent dat het giet. Alles is zeiknat en je zakt tot je enkels in de modder bij het uitlaten van de hond. (nog zoiets, Bella is nu in Amsterdam, samen met Dodo en Evi woont bij JP, het is net alsof we gescheiden zijn!) In Piemonte smelt door het mooie weer alle sneeuw en dus is ook daar alles zeiknat. Het stroompje voor ons huis is inmiddels een woeste rivier geworden. Qua werk verandert er niet veel. Meneer Ferri is gewoon weer lekker aan het stucen en JP is waterleidingen aan het aanleggen. Morgen gaan ze vloeren storten. Jammer dat ik er niet bij ben!
|
| Datum: Woensdag 11 Februari 2009 | |
|
Het is vandaag vloeren storten. Gisteren had meneer Ferri al ijzeren matten over de vloerverwarming gelegd. Hierboven op gaat het cement. JP maakt het cement (gelukkig hebben we nu de takel dus hoeft hij niet al het zand naar boven te dragen) en meneer Ferri rijdt het uit en egaliseert alles. Als de vloeren gestort zijn kan er getegeld worden. Mamma mia, we gaan nu echt dingen afmaken!
|
| Datum: Donderdag 12 Februari 2009 | |
|
Het eerste wat we vandaag gedaan hebben is een “castello” bouwen. Een castello is eigenlijk gewoon een “ponteggio”, oftewel een steiger, maar dan geimproviseerd. De mannen hebben de vloer gestort in de slaapkamer boven “La Cuccia”, het oude hondenhok. Hier ging een zogenaamde lichtgewicht vloer in, dus met argilla en polystyrolo. De takel moest verplaatst worden en tja, dan staat er altijd weer iets in de weg. In dit geval vloertegels. Dat is heel typisch, maar steeds als je iets opruimt of wegzet, dan denk je, daar staat het niet in de weg. En dat is dus nooit zo. Het staat nl. op een gegeven moment altijd in de weg. En dan ben je weer een aantal uren bezig het ergens anders neer te zetten waar het echt nooit, maar dan ook nooit “in de weg” zal staan!
|
| Datum: Vrijdag 13 Februari 2009 | |
|
In de winter wordt er in Piemonte niet veel gewerkt. Het weer is er natuurlijk niet naar, te koud, te veel sneeuw, te nat of….zeg het maar. Wij Nederlanders moeten hier hartelijk om lachen, want als wij in Nederland niet zouden werken vanwege een beetje regen dan werd er nooit gewerkt. Inmiddels zijn wij ongeveer de enigen in de buurt die nog hard aan het werk zijn. De vrijdagmiddag pranzo is voor ons altijd de beloning. Deze pranzo heet “pranzo di lavoro”, oftewel werklunch. Het hele restaurantje zit dan ook vol met werklui die die week heel hard gewerkt hebben…… Zo ook vanmiddag. Toen JP in gesprek raakte met een dame die kapster is in Acqui en die ook altijd op vrijdag komt eten zei zij tegen hem: “Het is geen pranzo di lavoro, maar een pranzo di scapo!” Oftewel een lunch om te ontsnappen aan het werk! En zo komt het dat ook weer vanmiddag er alleen wordt gewerkt in Frazione Arzello nr. 79.
De foto is van de slaapkamer van appartement La Cuccia. (boven het oude hondenhok). Vrijdagmiddag waren de mannen klaar met het storten van de vloer. Petje af, er is echt heel hard gewerkt deze week.
|
| Datum: Zaterdag 14 Februari 2009 | |
|
Zaterdag, nog even een paar kleine klusjes, wat opruimen, een rondje over het terein met je handen in je zakken …. de werkweek is voorbij. Maarja JP in Italie en Gerda in NL, niet gezellig. Gelukkig is het mooi weer dus samen met Eef een biertje in de zon [zie foto]. Alleen in Italie, o solo mio …. , telefoontje van Johanna, een flesje wijn van buurman Piero [PePe voor intimi] en gelijk opgedronken. Alleen in Italie is niet zo eenzaam maar toch..
|
| Datum: Zondag 15 Februari 2009 | |
|
In Italie is het kunst te praten over van alles en nogwat en dit eindeloos lang en vooral veel herhalen. Als je iets verteld dan weet een Italiaan vast en zeker te vertellen dat hij het beter, groter of veel kleiner heeft gezien of meegemaakt. Niet negatief opvatten… want er valt nooit een stilte en aan gespreksonderwerpen geen gebrek. Na ruim 3 jaar hier, ga je bij een verhaal in de overtreffende trap gelijk denken: het zal wel meevallen. Maar zo nu en dan blijken de grote verhalen toch behoorlijk hout te snijden. Zo ook het verhaal van de calabrone, de Italiaanse variant van de horzel [volgens van Dale]. Van diverse kanten vernomen we dat dit agressieve beestje enorme nesten kan maken zo groot als …. bedenk het maar. Deze zomer hadden ze in een aantal weken een nest gemaakt in het hok onder de pizzaoven. Nu, in de winter, is het de tijd deze nesten zonder gevaar voor eigen leven te verwijderen. Het nest bleek bijna 2x zo groot als een volwassen duitse herder! En nu maar hopen dat ze deze zomer niet bij ons maar bij de buren willen wonen.
|
| Datum: Maandag 16 Februari 2009 | |
|
De afgelopen dagen was het prachtig weer. Helaas gaat het dan ’s nachts ook weer vriezen. Dus toen JP vanavond geheel ontkleed in onze “luxe” badkamer stond, bleken de leidingen weer eens bevroren. Geen water en met als gevolg maar weer eens wassen aan het aanrecht. Helaas stond de keuken vol met rook omdat de kachel het niet goed deed. Nu alles begint te dooien overdag is ons hout vaak niet helemaal droog. Met als gevolg een lekkende en rokende kachel. Er zijn wel betere avonden! Terwijl er overdag weer heerlijk gewerkt was. De aansluitingen voor wc en bidet in de 2e slaapkamer zijn klaar en ook de douchekraan is ingefreesd. Daar kan nu getegeld worden. Je zult zien dat zodra het weer mooi weer is en lekker warm, wij eindelijk kunnen douchen in onze nieuwe super deluxe badkamer!
|
| Datum: Woensdag 18 Februari 2009 | |
|
Vandaag 2 verhaaltjes. (ook nog één voor gisteren) Eerst over een taalverwarring. Een bad heet in het italiaans een “vasca”. Een wasbak daarentegen noemen ze een “lavandina”. En als je dus aan meneer Ferri vraagt of hij de waterleiding wil maken voor de “vasca” dan maakt hij ze op een andere hoogte dan wanneer je datzelfde vraagt voor een “lavandina”. En als je die woorden door elkaar haalt, dan zitten de waterleidingen uiteraard niet op de goede hoogte. En dat gebeurde natuurlijk. “Mamma mia, la lingua italiana e difficile”! Gelukkig moest er een stukje van de leiding af, dus uiteindelijk kwam alles weer goed.
Het tweede verhaaltje gaat over de foto. Op verzoek van een trouwe lezeres heeft JP het nest van de calabrones door de midden gezaagd. En je weet werkelijk niet wat je ziet. Meneer Ferri zei: e come un palazzo (een flat) con pilastri (met pilaren). En inderdaad je ziet gewoon de circa 6 etages die ze gebouwd hebben. Fascinerend toch!
|
| Datum: Donderdag 19 Februari 2009 | |
|
Het voorjaar komt eraan …. vanmorgen nog min 6 maar tussen de middag een heerlijk ‘wintersportzonnetje’ 15 graden. De afgelopen dagen hebben we gewerkt aan de inbouw onderdelen van de badkamers. Alles wat je later niet meer ziet maar er wel is. De test aan het einde van het installatiewerk is de waterdruk op het geheel zetten. Alles dicht in een keer zonder lekken of spuitende leidingen, geweldige combi Ferri en Baijs al zeg ik het zelf. De foto is genomen vanuit de technische ruimte waar de waterleiding wordt verdeeld naar 2 slaapkamers en de keuken, 3x koud water, 3x warm water. Natuurlijk alles in koper mooi he…
|
| Datum: Vrijdag 20 Februari 2009 | |
|
Als het zonnetje schijnt is Donna een meesteres in het vinden van de beste stek op het terrein. In het zonnetje wel te verstaan. De hele dag “loopt” ze mee met de zon. En zo rond een uur of 4 komt de zon net onder de portico door zodat ze én lekker warm zit én dichtbij haar etensbak is! Evi daarentegen ligt de hele dag in de sneeuw, in de schaduw of half in een plas. Zullen poezen dan toch intelligenter zijn dan Duitse Herders?
|
| Datum: Zaterdag 21 Februari 2009 | |
|
Het eten in Italie is onovertroffen [het eten van mijn schoonmoeder buiten beschouwing gelaten]. Wanneer we in Nederland zijn doen we boodschappen in de supermarkt, voorgeneden groenten, basis saus uit een pakje, nog een blikje van dat, lekker makkelijk en vers. Gaan we uit ons dak, een pakje van Knorr Japanse terriyaki of Griekse Kofta. Hier in Italie geen Knorr, voorgesneden groenten of wat het leven in Nederland ons zo makkelijk maakt. Maar is dit wel zo… Hier moeten we het doen met verse pasta, groenten die er nu in Italie zijn [import groenten bestaan hier niet] en vlees dat de slager net heeft geslacht. Het is alsof er een knop omgaat. Niet meer denken aan het recept op de achtkant van het pakje. Een favoriet is het volgende, verse pasta, pancetta [doorregen spekblokjes], courgette, room parmigiano [parmezaanse kaas], knoflook, ui en olijfolie. Pasta niet te gaar koken, knoflook en ui aanfruiten, pancetta mee bakken dan de courgette in plakjes heel kort ook mee bakken, room erbij …. klaar. Afmaken met parmigiano naar smaak en binnen 5 minuten ben je even bij ons in Italie.
|
| Datum: Dinsdag 24 Februari 2009 | |
|
We hebben weer 2 verhaaltjes vandaag. De eerste gaat over het schoonmaken van vloertegels. De tweede over het resultaat.(zie foto hierboven)
We hebben al tijden geleden besloten de vloeren boven te maken met de tegels die er al lagen. Het probleem met die tegels is dat ze na het verwijderen nog onder het cement en kalk zitten, en de enige manier om dat te verwijderen is met een staalborstel. JP heeft inmiddels (had ie trouwens ook al) enorme biceps! Meneer Ferri tegelt inmiddels de eerste badkamer. We weten echt niet wat er gebeurt. Het wordt toch zoooo moooiiiii. We hebben in Nederland travertin gekocht (tja, Italie handelsland!) en dat gebruiken we nu voor de wanden in de badkamers. Meneer Ferri zei tegen JP vandaag: “het is zo jammer dat Gerda er nu niet bij is, maanden loopt ze alleen maar puin te ruimen en als we dan eindelijk mooie dingen gaan maken is ze in Nederland!”
|
| Datum: Dinsdag 24 Februari 2009 | |
|
Hier komt het tweede verhaaltje. JP heeft dus de hele dag boven op de portico in de zon!!! tegels staan schoonmaken (hoe durft ie te klagen). En het resultaat is weer 11m2 tegels die gebruikt kunnen worden. Teresa, onze buurvrouw, kwam ook nog langs vandaag en vroeg hoe het met Kerda ging. Ze missen me toch echt…en ik hen ook!
|
| Datum: Woensdag 25 Februari 2009 | |
|
JP zwoegt verder met de vloertegels (maar nog steeds wel in de zon) en meneer Ferri doet het mooie werk, namelijk het tegelen van de douches. De eerste (boven de keuken) is klaar, dus op naar de tweede (de hoekkamer). Ook zijn inmiddels overal plankjes van kastantjehout in kasten verwerkt. Het kastanjehout komt uit Sassello en is van topkwaliteit. Na een paar keer in de olie ziet het er echt fantastisch uit. Mooi om je handdoeken etc. op te leggen!
|
| Datum: Donderdag 26 Februari 2009 | |
|
Normaal gesproken zijn JP en meneer Ferri het eigenlijk altijd met elkaar eens. Soms echter niet en dat gebeurde vandaag een aantal malen. JP wil de rand waar de wandtegels de vloertegels elkaar raken opvullen met een flexibele kit in plaats van met voegmiddel. Door de vloerverwarming beweegt de vloer altijd iets en dat vang je dan op met die kit. Meneer Ferri vond dit helemaal niet nodig. “In Italia” begint ie dan, in Italie doen we dat niet. Nee, denkt JP dan, daarom is er geen douche in Italie zonder vochtplekken. Het volgende conflictje ging over het voegmiddel. JP had uit Nederland wit cement en wit zand meegenomen. Dit is veel goedkoper dan die pakken voegmiddel en heeft hetzelfde effect. Ook daar had meneer Ferri duidelijk een andere mening over. Hij voegde al jaren en zeker niet op de manier die JP voorstelde. Uiteindelijk doet meneer Ferri het dan wel maar met de woorden: “Quando tu vuoi”, oftewel, als jij dat wilt!
Op de foto het prachtige Turkse travertin gezet door de Italiaanse meneer Ferri gevoegd met wit cement en ziverzand van van Keulen uit Amsterdam en de ‘hoek-voeg’ vrijgehouden voor flexibel siliconen kit…. mooi he zo’n internationaal project maar wel vermoeiend. |
